Vorstschades
Zwakke plekken in een asfaltverharding kunnen door belasting van buitenaf leiden tot gaten en/of verzakkingen in het wegdek. Veel van deze zwakke plekken of gaten ontstaan in extreme warme of koude weersomstandigheden.
Craquelé is een ‘mozaïek’ van al dan niet met elkaar verbondenlengte- en dwarsscheuren. Dit schadebeeld ontstaat in de regel aan het einde van de structurele levensduur van een asfaltverharding.
Zodra craquelé zich met name in de buitenste 0,25 m van te smalle wegen of verbredingsconstructies bevindt, dan word dit ook wel ‘randschade’ genoemd.
De onderhoudsmaatregelen zijn sterk afhankelijk van de ernst en omvang van het schadebeeld. Hierbij kunnen de volgende onderhoudsmaatregelen getroffen worden:
Traditioneel wordt beginnende craquelé vaak gerepareerd door middel van bakfrezen. Vervolgens het totale wegvak geconserveerd met een oppervlakbehandeling.
Een kostengunstiger alternatief is selectieve oppervlakbehandeling door middel van blowpatchen. Dit leidt tot minder nutteloos materiaalverbruik, snellere reparatie, kostenbesparing en een betere aansluiting op de overige ‘gezonde’ verharding.
Men heeft de keuze uit de onderstaande maatregelen:
Bij ‘overlagen’ moet op die locaties waar craquelé voorkomt eerst een reparatie uitgevoerd worden, in de vorm van bakfrezen, blow-patchen of scheurvullen, voordat er een nieuwe asfaltlaag aangebracht kan worden.
Belangrijk is om beginnende en incidentele craquelé vakkundig en tijdig te repareren. Conserveren of reparatie met een ‘blowpatcher’ is hierbij een kostenbesparende onderhoudstechniek, vanwege het duurzame en efficiënte karakter.
Zwakke plekken in een asfaltverharding kunnen door belasting van buitenaf leiden tot gaten en/of verzakkingen in het wegdek. Veel van deze zwakke plekken of gaten ontstaan in extreme warme of koude weersomstandigheden.
Als er spanning in de asfaltconstructie zit en/of het asfaltbeton niet meer optimaal draagt, treedt er scheurvorming op. Aan het oppervlak kunnen dwarsscheuren, langsscheuren en/of grillige scheuren ontstaan.
Als de hechting tussen bitumen en steen/mineraal minder wordt, ontstaat er steenverlies aan het wegdekoppervlak. Het wegdek krijgt hierdoor een ‘pokdalig’ uiterlijk en dit wordt ook wel rafeling genoemd.
Craquelé is een ‘mozaïek’ van al dan niet met elkaar verbondenlengte- en dwarsscheuren. Dit schadebeeld ontstaat in de regel aan het einde van de structurele levensduur van een asfaltverharding.